Tijdens de renovatie van het Rijksmuseum is een uitgebreid stelsel van kelders, tunnels en verbindingsgangen aangelegd onder en rond het museum. Hier zijn onder meer de technische systemen van het museum in ondergebracht. Deze ondergrondse constructies vormen echter een barrière voor de natuurlijke grondwaterstroming; een essentieel aandachtspunt voor de fundering van het museum.
De fundering wordt gevormd door enkele duizenden houten palen. Droogstand van deze palen zou op termijn tot schade leiden en dient dus voorkomen te worden. Niet alleen lage maar ook hoge grondwaterstanden dienen te worden beheerst, bijvoorbeeld vanwege de beplanting in de (monumentale) tuin.
Tijdens de renovatie hebben we daarom een uitgebreid systeem van infiltratie- en drainageleidingen met pompen aangelegd. Voor de sturing van de pompen en de controle van de daadwerkelijk optredende grondwaterstanden, is een netwerk van 17 real-time bemeten peilbuizen in de souterrains en de tuinen van het museum aangelegd.
Bij hoge grondwaterstanden wordt, automatisch gestuurd, overtollig water geloosd op de gracht. Andersom wordt water vanuit de gracht geïnfiltreerd als droge perioden dit nodig maken. Met de peilbuizen wordt op locaties nabij de fundering en in de tuinen gemeten of de grondwaterstanden binnen de grenzen van het toelaatbare blijven.
Met sms-signalering en real-time inzicht in de grondwaterstanden en werking van de pompen kunnen, waar nodig, aanvullende adviezen gegeven worden. Na een korte inregelperiode werkt het automatisch gestuurde drainage-/infiltratiesysteem echter dusdanig goed dat aanvullende maatregelen tot op heden niet nodig zijn gebleken.
Dit stukje peilbeheer in hartje Amsterdam zorgt er met behulp van real-time monitoring voor dat we nog vele jaren onder een prachtig museum door kunnen fietsen!